قصه همون دلی که........

شاعرانه عاشقانه اجتماعی درهم

قصه همون دلی که........

شاعرانه عاشقانه اجتماعی درهم

خیال.........

طرحی از خودم.....


تنم را صیقل داده ام،


امشب مهمان دارم


خیال مردی که می گفت دوستم دارد................

پرتگاه..........


این هفت طرح ذهنیات من هستند به نقد بنشینیدم لطفن................................................


مکافات 

v     من مکافاتم و در جلد خودم می­سوزم.....           

جنایتی را به دستانم بسپارید

 

 

پرتگاه

 

v   در خود مچاله شده

            

در پرتگاه اخم­های تو


گره را محکم­تر کن

 

 

سیزده

 

v    خانه رؤیایی­مان را متروکه کردند            

کلاغ های خانه به دوش

و ما باور می­کردیم

دروغ­های سیزده هر روزه را

 

 

قهوه

 

v                

بیزارم از نوشیدن هرچه قهوه

به جز قهوه ­ای چشمانت

 

 

گریه

 

v   وقتی خاک باغچه گریه می­کرد            

آلبالوها شور شدند

 

 

تردید

 

v   در عبور از مسیر زیگزاگ تردید          

عصیان­های کالی را دار زدم

تا دست­هایم مثل تو آلوده باشند

 

 

فاصله


خط­ها  

          

حتی اگر اشغال باشند

یک راه است

مسدودش نکن

هیچ کس نیست.....................


وقتی تو نیستی ،


نگاهم حوصله نمی کند

پایش را از چشمم بیرون بگذارد. . . !