برای آنان که نور خدا را دوست می‌دارند

 

🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱
مثل علف که باد را پس می‌زند

با گندم‌ها خم شدم

اما
باد کودک است نشکستم

من بازی کودکانهٔ باد را یاد گرفته‌ام


از کاج‌های بنفشِ جنگلِ شب


زیرِ نورِ نقره‌ایِ ماه


به سیب‌زمینی‌های درونِ آتش خیره شدم


و نمک پاشیدم


بر زخمِ کهنسال‌شان


عکسِ ماهِ کامل را من


در استکان‌هامان دیدم


و عمرِ کوتاهم را


با استکان‌ها سر کشیدم


شب را


برای چادر و جنگل


و روز را


برای ستایشِ طعمِ سیب‌زمینی‌ها


دوست داشتم.


|عارف عسکری|

 ‌

یک ابرِ وهم‌آلودِ بی‌روزن

یک کشتزارِ سبز؛ گاوآهن

یک خانۀ چوبی که در آنَ‌ست

یک زن شبیهِ خواب‌های من

با یک لبِ یاقوتیِ برّاق

با چشم‌های میشیِ روشن

موهاش همچون موجِ دریاها

آشفته و نمناک تا دامن...

:

می‌خواهم از بویَ‌ت بیاویزم

ای تو «شدن‌»های مرا «بودن»

ای کاش می‌فهمیدی‌ام، ای کاش

اندازۀ یک دانۀ ارزن

:

در من هزاران منزوی خوابَ‌ست

در من هزاران منزوی با زن

در من هزاران یوسُفِ زخمی‌ست

در من هزاران زخمِ پیراهن


|عارف عسکری|

شیراز،  سال هزاروسیصدونودویک خورشیدی

بیست‌وهشتم اسفند: تولّدی دیگر؛ قدردانی

بیست‌وهشت سال گذشت...
بیست‌وهشت بهار و تابستان و پاییز و زمستان را دیدم. بیست‌وهشت تقویم، دور انداخته شد. امروز دریافتم که زندگی باید چیزی با ارزش‌تر از آنی باشد که فکرش را می‌کنیم. باید سپاسگزار بود. آری؛ باید از این‌که هستی یافته‌ایم و این فرصتِ طلاییِ جانشینیِ خدا بر زمین نصیبمان شده است، از خداوندِ رحمان سپاسگزار باشیم.

حضرت سعدی می‌فرماید:
ثنا و حمدِ بی‌پایان خدا را
که صُنعش در وجود آورد ما را

 

{ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ }   قرآن کریم، سورۀ رعد، آیۀ11

تولدِ بیولوژیکیِ من نخستین ساعاتِ بامدادِ روزِ نُهم اسفندماه سال یک‌هزاروسیصدوشصت‌وهفت خورشیدی (28th Feb 1989 میلادی) در بیمارستان دکتر میر، واقع در خیابان عفیف‌آباد شیراز است. اما رویدادی در زندگی من رخ داد که باعث شد تولدِ واقعیِ من، نخستین ساعاتِ بامدادِ امروز، یعنی بیست‌وهشتم اسفندماه سال یک‌هزاروسیصدونودوپنج خورشیدی (17th Mar 2017 میلادی) باشد.

 

استیو جابز در 56سالگی به آغوش پروردگارش بازگشت. من(منِ بیولوژیکی) اکنون 28ساله‌ام. (28=28-56) پس من اکنون، دقیقاً نیمی از عمر استیو جابز را از سر گذرانده‌ام.
نمی‌دانم چند بار دیگر سر زدن شکوفه‌های بادام و بهار نارنج را از شاخه‌های جوان خواهم دید... چند بار دیگر از درختان تابستان میوه خواهم چید... چند بار دیگر پیاده‌روهای پاییز و برگریزانش را قدم خواهم زد... و چند بار دیگر روبه‌روی شومینه خواهم نشست و قصه خواهم خواند و قصه خواهم نوشت... نمی‌دانم... و این ندانستن، زیباترین راز زندگی‌ست...
از خداوند مهربان، توفیق می‌خواهم که هرآن‌چه از عمر این‌جهانی‌ام باقی مانده است، در صرفِ تحصیلِ دانایی و نیکویی سپری شود. آمین!
«بُوَد که لطفِ ازل رهنمون شود حافظ!
وگرنه تا به ابد شرمسارِ خود باشم»

 

قدردانی

تولّد دوباره‌ام را مدیونِ کتاب خدا و سخن و شیوۀ زندگی انسان‌های نیک‌سرشت بسیاری هستم؛ از جمله فردوسی، خیام، نظامی، سعدی، مولانا، حافظ، دکتر حسین الهی قمشه‌ای، استیو جابز، زنده‌نام حمزه‌خان پورحمزه جعفربیگلو(پدربزرگم) و همۀ معلم‌های خوب زندگی‌ام که نامشان را نیاورده‌ام ولی یادشان در دل است. از همه‌شان سپاسگزارم.

 

برای شما آرزو دارم جست‌وجوگر و گرسنه و نادان بمانید*

جمله‌ای که نگرش استیو جابز را در هفده سالگی، تغییر داد: «اگر هر روز فکر کنی امروز روز آخر زندگی توست، یک روز فکرت درست از آب در میاد!»
استیو جابز در سخنرانی‌اش در دانشگاه استنفورد، گفت: «این جمله روی من تأثیر گذاشت و در سی‌وسه سال بعد زندگی خودم، هر روز در آینه نگاه می‌کردم و هر روز صبح از خودم می‌پرسیدم «اگر امروز آخرین روز زندگی من بود، چه کاری انجام می‌دادم؟» و اگر برای چند روز جواب منفی بود، می‌فهمیدم که باید چیزی عوض شود.»

*آخرین جملۀ سخنرانی استیو جابز در دانشگاه استنفورد (سال2005) خطاب به فارغ‌التحصیلان

و در پایان تفألی زدم به دیوان حافظ، و فرمود:
«به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمتِ وقت
که در کمین‌گهِ عُمرند قاطعانِ طریق»

 

پیشاپیش نوروز باستانی و بهار نو بر شما مبارک
التماس دعا
عارف عسکری

28 اسفندماه 1395 خورشیدی
شیراز

«امروز عقلِ من ز من یکبارگی بیزار شد...» مولانا

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

یک رباعی قدیمی:

هر گُل که شکوفه داد، پروانه شدیم

هر مو که به هم ریخته شد، شانه شدیم

ما هرچه که خواستند، بودیم؛ فقط

دیوانه نبودیم که دیوانه شدیم . . .

عارف عسکری

 

سپید_2

 

 
در هر سوراخی انگشت نکن، پترُس!

گاهی لازم است
سدی شکسته شود.


                                                عارف عسکری

نقل از: - روزنامه ی نیم نگاه شیراز / 27 اردیبهشت 1391

            - ماهنامه ی شبکه ی آفتاب تهران / شهریور 1391

سپید_1

 

Nicolas Poussin - The Adoration of the Golden Calf - WGA18293.jpg

نقاشی The Adoration of the Golden Calf اثر: Nicolas Poussin

 

ایرادهای بنی‌اسرائیلی می‌گیرند
این قوم!

حق با سامری بود.

 

|عارف عسکری|

نقل از:ماهنامه ی انسان امروز - شماره ی 5 - آبان ماه 1390 خورشیدی

 

باران و ابر و نفت . . .


من از فانوس نفتی می نویسم

من از یک شصت و هفتی می نویسم

من از باران ، من از شب های ابری

من از وقتی که رفتی می نویسم

                                     عارف عسکری - شیراز

                                     ماهنامه ی انشا و نویسندگی شماره 20 / خرداد 1391


مفتعلن . . .

☀️

در عشق تو بی پرده و بی پروایم

مجنونم و سرگشته در این سودایم

لا حول و لا قوة . . . هم کشت مرا

ای شمس ! ببین چقدر مولانایم !

                                        عارف عسکری - شیراز
                                        به نقل از روزنامه ی نیم نگاه شیراز 20 دی 1391

 

 

یک غزل و یک رباعی از عارف عسکری


--- غزل ---

سیاه چشم ِ شمالی ! دلم هوای تو دارد

چقدر خوش خط و خالی ! دلم هوای تو دارد

خزر خزر صدفی ! ساحلی ! تلألوء ِ نوری !

چقدر پاک و زلالی ! دلم هوای تو دارد

نه گندمی و نه سیبی رسیده از تو نصیبی

رسیده هستی و کالی ! دلم هوای تو دارد

درخت ِ تازه نهالی ! کمال ِ هرچه جمالی !

چرا به خویش نبالی ؟ دلم هوای تو دارد

« در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم »*

چه آرزوی محالی ! دلم هوای تو دارد


 
* این مصراع از «استاد سخن٬سعدی شیرازی» است.



--- رباعی ---

هرچند شبیه ِ دختری هستی که . . .

هرچند که زخم ِ بستری هستی که . . .

مرغی که پر و بال ندارد هیچ است

بی بال و پر آمدم ! پری هستی که . . ؟


عارف عسکری - شیراز

انتشار در ماهنامه ی انشا و نویسندگی شماره ۲۰ 
خرداد ۱۳۹۱

4 رباعی در روزنامه ی فرهیختگان

 

۴ رباعی از  عارف عسکری در روزنامه ی فرهیختگان تهران روز شنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۰

برای مشاهده اینجا را کلیک کنید

 

برای مادر


گلخانه ی آفتاب، یعنی مادر

دیباچه ی هر کتاب، یعنی مادر

از مِهر،اگر کسی سؤالی پرسید،

کوتاه ترین جواب، یعنی مادر


                              
عارف عسکری - بهار ۱۳۸۹

                   تاریخ انتشار :    آبان ماه ۱۳۹۰ / مجله ی "انسان امروز"
۱۵ بهمن ۱۳۹۰ / روزنامه ی "فرهیختگان"


یک دفتر و یک قلم . . .


از بخت ِ من است یا که اقبالِ شما

من هیچ نمی‌خواهم از امثالِ شما

یک دفتر و یک قلم برایم کافی‌ست

دنیا وُ تمام ِ شوکتش مال ِ شما

                                                       عارف عسکری - شیراز  ۱۳۸۹

             تاریخ انتشار : آبان ماه 1390 / مجله ی "انسان امروز" شماره 5

۱۵ بهمن ۱۳۹۰ / روزنامه ی "فرهیختگان"

 

غزلی از عارف عسکری در مجله ی ادبی "سرو چمان"


دل ات: مرکزِ ثقلِ احساس ها
تن ات: گرمیِ بندرعباس ها

ندیدم لبی رنگِ لبهای تو
که حتی ندیدند گیلاس ها

خرامان قدم می زنی دیده ام
کم آورده پیشِ تو رقاص ها

نگینِ درخشانِ انگشتری
به پایِ تو افتاده الماس ها

تو را دوست دارم! به من شک نکن!
رها شو از این بندِ وسواس ها

تو یک سوژه ی بی نظیری! ببین
چه صف ها کشیدند عکاس ها!

غزل ناتوان است در وصفِ تو
نگنجی در این وزن و مقیاس ها . . .

عارف عسکری
خرداد ماه   ۱۳۸۹
مجله ی «سرو چمان» - شماره ۱۰ / پاییز ۱۳۹۰
 

کوزه ی چشم حریصان پر نشد . . . (مولانا)

 

         چون کوزه پر است و من حریصم .هیچَم

 چون با تو دورویم و خبیثم  .هیچَم

       هستم که فقط باشم و این یعنی هیچ

چون هیچ ندارم بنویسم  .هیچَم

                                                عارف عسکری - شیراز - ۱۳۸۹

                                            روزنامه ی نیم نگاه شیراز -- ۲ شهریور ۱۳۹۰

از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست  ( مولانا )

 

دیدیم فرشته ، دیو ، دد ؛ آدم نه


صد گونه بلای نا بلد ؛ آدم نه


انگار جهان دچار تحریف شده ست


چون کوه به کوه می رسد، آدم نه!

 

                                                       عارف عسکری
                                                                   ۴ فروردین ۱۳۹۰ - شیراز

* این رباعی با سه رباعی دیگر از این جانب ، در روزنامه ی نیم نگاه شیراز در تاریخ 2 شهریور 1390 به چاپ رسید. برای مشاهده ، اینجا را کلیک کنید.

* شماره بهمن ماه ۱۳۹۰ مجله ی " امید طلوع " شیراز

پلنگ من -دل مغرورم-  پرید و پنجه به خالی زد ...    حسین منزوی

 

می خواست به خورشید بَرَد راه و نشد

می خواست در آسمان زَنَد چاه و نشد

می خواست پلنگ سان به دست آوَرَدَش

هی پنجه کشید  بَر رُخ ِ ماه و نشد . . .

                                                               عارف عسکری

                                                  زمستان ۱۳۸۹ - شیراز
تاریخ انتشار :  ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ / روزنامه ی نیم نگاه شیراز

 

این گونه به روزگار می اندیشم

 

چون کوه به آبشار می اندیشم

پاییزی ام  و بهار  می اندیشم

از هر نَفَسَم جوانه ای می رویَد

این گونه به روزگار می اندیشم

                             عارف عسکری

                               شیراز ۱۳۸۹

تاریخ انتشار : ۲۱  اردیبهشت ۱۳۹۰ / روزنامه ی نیم نگاه

 

چهار رباعی از عارف عسکری در نیم نگاه

 

چهار رباعی از عارف عسکری در روزنامه ی نیم نگاه شیراز 

 ۲۱  اردیبهشت  ۱۳۹۰

برای مشاهده اینجا را کلیک کنید

 

یک روز . . .

یک روز  بهار  و  روز دیگر  پاییز

یک لحظه بیابان و  دمی حاصلخیز

خواهی که همیشه سبز باشی کافیست :

از خویش  تهی شوی و  از او  لبریز

                                                                                        عارف عسکری

                                                                                           بهار 1389 - شیراز

 

* این رباعی به همراه چند رباعی دیگر از اینجانب اسفند ماه سال ۱۳۸۹ در مجله ی  انسان امروز - دو ماهنامه ی فرهنگی ادبی دانشگاه آزاد شیراز  چاپ گردید . همین جا از دوست و همکار عزیزم آقای احسان اکبرپور (سردبیر مجله ی انسان امروز) کمال تشکر را دارم.

صفحه ی هنر و اندیشه خبر جنوب شیراز --- سوم اسفند ماه 1389

 

با تشکر از استاد بزرگوار جناب آقای امیرهمایون یزدان پور

   

 

برای مشاهده  روی لینک زیر  کلیک کنید 

http://khabarads.ir/jonoob/archive/1389-12-3/ShowPage.php?View=12-89.12.3.jpg

 

چند رباعی از عارف عسکری در نگاه پنجشنبه

 

چند رباعی از عارف عسکری در نگاه پنجشنبه روزنامه خبر جنوب شیراز

    ۱۳۸۹/۱۱/۲۱  چاپ شد .

 

 برای مشاهده روی لینک زیر کلیک کنید : 

http://khabarads.ir/jonoob/archive/1389-11-21/ShowPage.php?View=53-89.11.21.jpg

اگر لینک بالا باز نشد روی ادامه ی مطلب کلیک کنید  

ادامه نوشته

ای کوه!

*کوه دراک شیراز

من اهل تبار ناکجا آبادم

من پیروِ اصلِ هرچه بادا بادم

ای عشق! تمامِ هستیِ من از توست

ای کوه! بدان که من همان فرهادم!

عارف عسکری

شیراز

۱ بهمن ۱۳۸۶ 

 

ای ماه... بیا...

 کجاست ماه شب ما؟


امشب همه جای آسمان یکرنگ است

دیوارۀ قلبِ انتظار از سنگ است

ظلمت همه جای قصه را می‌گیرد

ای ماه! بیا، دلم برایت تنگ است

|عارف عسکری|
شیراز
۲۹ دی ۱۳۸۶

لطفا"...

 

2520825129

این شعلۀ آتش است... خاموش کنید

یک لحظه فقط به حرفِ من گوش کنید:

بینِ من و او تمام شد هرچه که بود

لطفاً همه چیز را فراموش کنید!

|عارف عسکری|
۵ خرداد ۱۳۸۹

 

*این رباعی در روزنامه‌های خبر جنوب و نیم نگاه شیراز و همچنین در مجلۀ انشا و نویسندگی تهران به چاپ رسیده است.

"ابدیت"


بـستــنـــد تمــــام راه ها را بــر او

گفتنــد: سکـوت می کند دیگـر او

در او ابدیتی ست،بی شک کورند:

آنــهـا کـه ندیــدنـــد خـــدا را در او

عارف عسکری

تابستان ۱۳۸۹

تاریخ انتشار : ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۰  -  روزنامه ی " نیم نگاه " شیراز

چه آسان به زیر قسم می‌زنی!

.

به تنهایی‌ام رنگِ غم می‌زنی

به عکسِ دلم، تیرِ خم می‌زنی

.

چه سرد و چه بی‌روح، اما سریع

در عمـقِ نگــاهـــم قدم می‌زنی!

.

نگــاهـم بـه دریــا گـره می‌خـورد

تــو امــواجِ آن را بـه هم می‌زنی

.

بـه تقـدیـر، دل می‌سپـارم ولی

چـه تـقدیـرِ تلخـی رقم می‌زنی!

.

قسم خورده بودی بمانی و حیــف...

چه آســان به زیـــرِ قسم می‌زنی!

 

عارف عسکری

بهار ۱۳۸۵

 

یک رباعی

  

انگار كه داغ‌ها رسيدند به ما

بى برگىِ باغ‌ها رسيدند به ما 

از آخرِ قصه‌ها بدت مى‌آمد ؟

خوش باش! كلاغ‌ها رسيدند به ما

|عارف عسکری|

بهار 1389

* این رباعی در روزنامه های خبر جنوب(نگاه پنجشنبه)، عصر مردم(ویژه نامه ی نویسا) و نیم نگاه شیراز و نیز در مجله ی انشا و نویسندگی تهران به چاپ رسیده است.

غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد؟

این دو رباعی را در روز بزرگداشت استاد سخن شیخ اجل سعدی شیرازی (اول اردیبهشت ۸۹) در دانشگاه زابل خواندم:

ما راهِ گذشتگانِ خود می‌پوییم

دست از همۀ فسانه‌ها می‌شوییم 

وقتی غزل از عشق سخن می‌گوید

از سعدی شیراز سخن می‌گوییم

***

(غم و شادی برِ عارف چه تفاوت دارد؟) 

من قطرۀ ناچیزم و دریایی تو

دیروزم و امروزم و فردایی تو 

فرقی نکند شادی و غم بر عارف

زیرا که تو فرمودی و با مایی تو

عارف عسکری

۳۱ فروردین ۱۳۸۹

 

غزلی از حافظ شیرازی

وبلاگ جملات حکیمانه

دل می‌رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
 
کشتی شکستگانيم ای باد شرطه برخيز
باشد که بازبينيم ديدار آشنا را
 
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نيکی به جای ياران فرصت شمار يارا
 
در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا يا ايها السکارا
 
ای صاحب کرامت شکرانۀ سلامت
روزی تفقدی کن درويش بی‌نوا را
 
آسايش دو گيتی تفسير اين دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا
 
در کوی نيک‌نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغيير کن قضا را
 
آن تلخ‌وَش که صوفی ام‌ّالخبائثش خواند
اشهي لنا و احلي من قبلة العذارا
 
هنگام تنگدستی در عيش کوش و مستی
کاين کيميای هستی قارون کند گدا را
 
سرکش مشو که چون شمع از غيرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا
 
آيينۀ سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا
 
خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را
 
حافظ به خود نپوشيد اين خرقۀ می‌آلود
ای شيخ پاکدامن معذور دار ما را

غزلی از استاد شهریار

باز امشب ای ستاره‌ی تابان نيامدی
باز ای سپيده‌ی شب هجران نيامدی
 
شمعم شکفته بود که خندد به روی تو
افسوس ای شکوفه‌ی خندان نيامدی
 
زندانی تو بودم و مهتاب من چرا
باز امشب از دريچه‌ی زندان نيامدی
 
 
با ما سر چه داشتی ای تيره شب که باز
چون سرگذشت عشق به پايان نيامدی
 
 
شعر من از زبان تو خوش صيد دل کند
افسوس ای غزال غزل‌خوان نيامدی
 
 
گفتم به خوان عشق شدم ميزبان ماه
نامهربان من تو که مهمان نيامدی
 
 
خوان شکر به خون جگر دست می‌دهد
مهمان من چرا به سر خوان نيامدی
 
 
نشناختی فغان دل رهگذر که دوش
ای ماه قصر بر لب ايوان نيامدی
 
 
گيتی متاع چون منش آيد گران به دست
اما تو هم به دست من ارزان نيامدی
 
 
صبرم نديده‌ای که چه زورق‌شکسته‌ای‌ست
ای تخته‌ام سپرده به طوفان نيامدی
 
در طبع شهريار خزان شد بهار عشق
زيرا تو خرمن گل و ريحان نيامدی